پرولاپس ارگان لگنی یک وضعیت شایع، به ویژه در میان زنانی است که زایمان انجام داده یا در دوران پس از یائسگی به سر می‌برند. در این وضعیت ارگان‌های لگنی از جمله شکم (رحم (uterus))، مثانه، روده، و واژن درون و بیرون از دهانه واژن به سمت پائین جا‌به‌جا می‌شوند. این وضعیت اغلب با نشت ادرار (urinary leakage) در مواقع سرفه یا فشارهای جسمانی مانند زمان ورزش (که با عنوان بی‌اختیاری استرسی ادراری (stress urinary incontinence) شناخته می‌شود) رابطه دارد.

با وجود این، در برخی زنان پرولاپس از نشت از مجرای ادراری پیشگیری کرده و بی‌اختیاری ادراری استرسی ممکن است فقط به دنبال جایگزینی ارگان‌های دچار پرولاپس در واژن در طول بررسی واژن (که با عنوان SUI پنهان (occult SUI) شناخته می‌شود) خود را نشان دهد. هم‌چنین بی‌اختیاری ادراری استرسی ممکن است فقط پس از درمان جراحی پرولاپس بروز کند (که با عنوان SUI ساده (termed 'de novo SUI') شناخته می‌شود). تا به امروز، بهترین درمان برای زنانی که به دنبال بروز پرولاپس ارگان لگن علامت‌دار با و بدون وضعیت‌های بی‌اختیاری، تحت جراحی قرار گرفته‌اند، ناشناخته است.

پرولاپس رحم به پایین آمدن یا جابجایی رحم از موقعیت طبیعی خود در داخل لگن و در نتیجه بیرون زدگی آن به داخل یا خارج کانال واژن اشاره دارد.افتادگی رحم زمانی اتفاق می‌افتد که بافت‌ ها و ماهیچه‌ های حمایت کننده کف لگن ضعیف یا کشیده می‌شوند که منجر به حمایت ناکافی از رحم می‌شود. افتادگی رحم می تواند باعث ناراحتی، درد، اختلال در عملکرد ادرار و روده شود و کیفیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. فیزیوتراپی کف لگن نقش مهمی در درمان پرولاپس رحم با رسیدگی به اختلال زیربنایی کف لگن و ارائه گزینه‌ های مدیریت محافظه‌ کارانه دارد.

نقش فیزیوتراپی کف لگن در درمان پرولاپس رحم

فیزیوتراپیست کف لگن یک ارزیابی کامل را برای ارزیابی شدت افتادگی رحم و شناسایی هر گونه عامل کمک کننده یا اختلال عملکرد کف لگن انجام می دهد. این ارزیابی ممکن است شامل معاینه فیزیکی، از جمله معاینه لگن، برای ارزیابی قدرت، تون، و هماهنگی عضلات کف لگن و سایر ساختارهای مربوطه باشد.

فیزیوتراپی کف لگن برای افتادگی رحم بر اساس نیازها و اهداف خاص فرد، فردی است. فیزیوتراپیست یک برنامه درمانی سفارشی ایجاد می کند، پشتیبانی مداوم ارائه می دهد و پیشرفت را در طول زمان نظارت می کند.

اختلال عملکرد کف لگن مرتبط با افتادگی رحم می تواند بر عملکرد مثانه و روده تأثیر بگذارد. فیزیوتراپی کف لگن شامل استراتژی‌ها و تکنیک‌هایی برای رسیدگی به این مسائل است، مانند تمرین مثانه، تمرینات کف لگن برای بی‌اختیاری ادرار و مدفوع، و اصلاح رژیم غذایی و سبک زندگی برای ترویج حرکات منظم روده.

فیزیوتراپی کف لگن

آموزش یکی از اجزای حیاتی فیزیوتراپی کف لگن برای افتادگی رحم است. فیزیوتراپیست اطلاعاتی در مورد وضعیت، علل آن و عواملی که در اختلال عملکرد کف لگن نقش دارند، ارائه می دهد. آنها همچنین به فرد در مورد مکانیک مناسب بدن، تکنیک های بلند کردن بدن، و اصلاح شیوه زندگی آموزش می دهند تا تأثیر افتادگی بر روی فعالیت های روزانه را به حداقل برسانند. این ممکن است شامل راهنمایی در مورد مدیریت وزن، ورزش مناسب و اجتناب از فعالیت‌هایی باشد که کف لگن را تحت فشار قرار می‌دهند.

تمرین عضلات کف لگن که به عنوان تمرینات کگل نیز شناخته می شود، یکی از جنبه های اساسی فیزیوتراپی کف لگن برای افتادگی رحم است. فیزیوتراپیست فرد را در انجام تمرینات خاص برای تقویت عضلات کف لگن، از جمله عضلاتی که از رحم حمایت می کنند، راهنمایی می کند. این تمرینات به بهبود تون عضلانی، استقامت و هماهنگی کمک می کند و در نتیجه حمایت بهتری از رحم و کاهش علائم افتادگی می کند.

تکنیک های بیوفیدبک را می توان برای افزایش آگاهی و کنترل فرد از عضلات کف لگن به کار برد. با استفاده از حسگرها یا کاوشگرها، بیوفیدبک بازخوردی در زمان واقعی در مورد فعالیت ماهیچه ای ارائه می دهد و به فرد اجازه می دهد انقباضات عضلانی خود را تجسم و نظارت کند. این بازخورد به آموزش مجدد عضلات و ارتقای هماهنگی مناسب، آرامش و تقویت عضلات کف لگن کمک می کند.

فیزیوتراپیست های کف لگن ممکن است از تکنیک های درمان دستی برای رفع عدم تعادل عضلانی، نقاط ماشه ای و محدودیت ها در ناحیه کف لگن استفاده کنند. این تکنیک ها می توانند شامل رهاسازی میوفاشیال، تحرک بافت نرم و تمرینات کششی باشند که هدف آنها بهبود انعطاف پذیری عضلات، کاهش تنش عضلانی و بازگرداندن عملکرد بهینه کف لگن است.در برخی موارد، پساری ممکن است به عنوان یک گزینه غیر جراحی برای مدیریت افتادگی رحم توصیه شود. پساری وسیله ای متحرک است که برای حمایت از رحم و سایر اندام های لگنی وارد واژن می شود. فیزیوتراپیست های کف لگن در زمینه تناسب پساری آموزش دیده اند و می توانند افراد را در انتخاب، جاسازی و مدیریت پساری راهنمایی کنند تا حمایت بهینه و تسکین علائم را ارائه دهند.